A woven web of guesses
Ik dwaal af omdat ik nog bezig ben met het onverwacht op het toneel verschijnen van Karl Popper — over emergentie gesproken.
Popper (overleden in 1994) heeft zich nooit bezig gehouden met AI, maar wel met vraagstukken omtrent de groei van kennis en wetenschappelijke vooruitgang. Zijn opvatting is dat het doel van wetenschap weliswaar het vinden van ‘ware’ theorieën is, maar dat vooral het zoeken naar falsificaties van hypotheses de verklaringskracht van die theorieën bevordert.
Dat de grote getrainde modellen, zoals GPT, taken kunnen uitvoeren zonder dat ze verteld is hoe ze dat moeten doen en daarmee ‘kennis’ genereren waarvan op dat moment nog niemand weet heeft — het zou ons vanuit het gezichtspunt van Popper niet hoeven verontrusten: het is immers allemaal te onderzoeken en te falsifiëren.
Poppers’ opvatting (in mijn samenvatting) dat waarheid uiteindelijk alleen te raden is, al moet je streven er steeds dichter bij te komen, blijkt uit een van zijn laatste boeken. The World of Parmenides is een verzameling essays, waarin hij een door hem zelf vertaald gedicht van Xenophanes heeft opgenomen.
UIt: The World of Parmenides, Sir Karl R. Popper, maart 1990
“But as for certain truth, no man has known it,
Nor will he know it; neither of the gods
Nor yet of all the things of which I speak.
And even if by chance he were to utter
The perfect truth, he would himself not know it;
For all is but a woven web of guesses.”
“A woven web of guesses“, het lijkt me een goede metafoor voor wat mensen kunnen realiseren op zoek naar kennis en naar zekere waarheid — voor AI is het niet anders.
NB Ik vind de metafoor zo’n goede weergave van het moeilijke en deels onbekende terrein van AI dat ik er de titel van de website van heb gemaakt. Wel ben ik nog steeds Op pad in AI, zoals de oorspronkelijke titel is. Daarbij zal ik net als nu de interessante zijpaden niet mijden.